Vergeten

Een aanval kan op elke plek gebeuren, zoals op de bank. Maar de ene aanval is zo lichtjes dat je die al bijna vergeten bent zodra die over is. Een gemiddelde aanval blijft bij mij ook niet lang hangen. Ik heb vanaf mijn jeugd al gehad dat ik snel aanvallen vergat omdat ik er niet bij wilde stilstaan dat ik überhaupt aanvallen had. Het waren tenslotte maar een paar minuten op een dag dacht ik altijd.

Soms komt er een aanval die je niet vergeten kan. Deze keer niet vanwege de gevolgen, maar van de beleving van de aanval. Ik voel het altijd aan de linkerkant van mijn lichaam. In mijn hoofd gebeurd ook wat, maar ik kan nooit achteraf beschrijven wat ik voelde.

Deze keer kon ik dat wel enigszins. Het voelde anders dat anders. Ik voelde mijn linkerkant, maar in mijn hoofd ging het tekeer. In mijn hele hoofd. Er wordt bij epilepsie altijd gesproken over kortsluiting. Dit voelde als een werkelijke  kortsluiting. Alsof mijn hoofd door mekaar geschut werd.

Voor de aanval was ik al moe. Na de aanval nog meer moe en lichte hoofdpijn. ‘S Avonds kreeg ik 2 aanvallen, gemiddelde aanvallen, vlak achter elkaar. Ik was bang dat ik een cluster had, maar dat zette gelukkig niet door.