Verbetering
Ik weet niet of de aanvallen die ik had terugkomen zullen. Ik weet niet of de kleine aanvalletjes blijven of uitdoven zullen. Nu heb ik het gevoel dat als de kleine aanvalletjes blijven is dat niet zo erg. Het geeft weinig belemmeringen denk ik. Als ik morgen weer een grote aanval krijg, is het toch al bijna 3 weken geleden dat de laatste was.Als ik 1 keer per 3 weken een grote aanval zou krijgen zou dat al zo’n grote verbetering zijn.
Er is een grote druk van mij af. Niet of ik wel of niet fietsen kan, maar als ik in de keuken ben en het eten is klaar gebeurt het niet telkens dat als we gaan eten ik eerst een aanval krijg. Het is al een grote verbetering als ik aan het koken ben en niet snel het eten van het fornuis moet halen omdat ik een aanval krijg.Ik heb nooit geweten dat epilepsie voor zoveel stress zorgde. Toen ik in bed lag en me dat realiseerde werd ik emotioneel. Toen ik het de volgende ochtend aan Jan vertelde en nu ik dit schrijf stromen de tranen over mijn wangen. Ik hoop echt dat het niet weer erger wordt.
Vanmiddag gingen Jan en ik wandelen in het bos.Toen we weg gingen hoefde ik niet te bedenken “heb ik wel mijn Rivotril bij me voor als ik een cluster krijg?” En liet mijn tas thuis.
Ik denk aan de impact die de aanvallen op jouw leven hebben gehad. Ik schrijf dus HEBBEN gehad omdat ik hoop dat dat zo blijft. Dat je kunt zeggen ik had epilepsie. Ik weet nog goed dat we in 1980 naar idro gingen en je nog geen epilepsie had en in 1981 wel. En dat was nog zo weinig in vergelijking met de jaren voor je operatie. Daar hadden we nog geen benul van. Laten we hopen dat het nog wat beter wordt en blijft. Liefs van mij.
Wat eerlijk dat het nu zoveel beter gaat, dat er een stuk druk voor grote aanvallen van je schouders is afgevallen. Ik gun het je echt dat die kleine aanvalletjes ook nog minder mogen worden, of helemaal zullen verdwijnen. Je bent een topvrouw zoals je dit allemaal doorstaat.
Mooie blog, Saskia. Ik heb veel respect voor hoe je met je epilepsie omgaat en met Jan, natuurlijk ook.Veel kracht en geluk naar jullie nieuwe horizon. Liefs, Yoyce
De impact die epilepsie op je leven heeft, daar kunnen “gezonde” mensen enkel naar gissen, ook al zien we soms waar jij dagelijks doorheen moe(s)t. Ik hoop met heel mijn hart dat jouw epilepsie zal verdwijnen of in elk geval minimaal zal worden.
Lieve Saskia
Ik ben oprecht blij voor jou dat je minder van die aanvalletjes hebt en hopelijk gaan die aanvalletjes helemaal over.
Dat jij je medicijnen durf te laten staan en zonder tas gaat wandelen vind ik grandioos en heus er komt een dag dag je jezelf zult afvragen
“Epilepsie “ oja, ooit had ik dat.
We wensen je hele mooie tijden toe samen met Jan.
Heel veel liefs voor jullie allebei en voor jou een extra?
Liefs van mij????
Lieve Saskia
Wat is bet goed te horen dat het de goede kant op gaat.
Wat dapper dat je zonder medicijnen bent gaat wandelen.
Wij hopen voor jou dat het voor jou normaal zal worden om zonder medicijnen de deur uit te gaan. We gunnen het jou zo ontzettend graag.
Wat fijn dat je weer in huis aan de slag bent gegaan al was het alleen maar
dat je zelf weer kan koken zonder al die problemen.
Houdt goede moed Saskia en wij duimen voor jou voor een heel mooi herstel en een fantastische toekomst.
Wij wensen jullie een heel mooie tijd toe en een dikke ? voor jou.
Liefs van ons allebei??????
Lieve Saskia,
Hoe goed je met je epilepsie omging, daar had ik altijd respect voor. En in deze situatie merk je pas hoe zwaar die tijd eigenlijk was. Je mag best toegeven dat het stressvol was, want je hield je altijd groot. Ik duim voor je dat de grote aanvallen uitblijven, en dat de kleine aanvallen verminderen en het liefst ook helemaal weggaan! Je bent een kanjer!
Veel liefs van Ingrid.! XXX